De wettelijke verdeling heeft als nadeel dat het een wettelijk keurslijf is dat maar op vijf (plus één) punten in een testament kan worden aangepast aan de eigen wensen van de erflater. Een ander belangrijk nadeel is dat de langstlevende echtgenoot maar drie maanden de tijd heeft na het overlijden, om de wettelijke verdeling ongedaan te maken als hij/zij dat zou willen. Groot voordeel van de wettelijke verdeling is dat deze fiscaal neutraal is: de geldvordering van het kind op de langstlevende ouder is niet belast in box 3 en de schuld van de langstlevende ouder aan het kind is niet aftrekbaar in box 3. Wil een erflater wel de voordelen maar niet de nadelen van de wettelijke verdeling, dan kan hij in zijn testament uitsluiten, en vervolgens een constructie in het testament opnemen die lijkt op de wettelijke verdeling, maar dan meer aan zijn wensen aangepast (vooral met een langere termijn waarbinnen deze ongedaan kan worden gemaakt). Een quasi-wettelijke verdeling dus.
